فرصت‌های از دست‌رفته در سفر معاون وزیر میراث به سیرجان
سفر اخیر معاون وزیر میراث فرهنگی به سیرجان می‌توانست نقطه عطفی برای توجه دوباره به گنجینه‌های تاریخی و فرهنگی این شهر باشد؛ شهری که هم به واسطه موقعیت جغرافیایی و هم به دلیل ثبت جهانی گلیم، جایگاهی ویژه در نقشه فرهنگی کشور دارد. اما متأسفانه این سفر بیش از آنکه بازدیدی میدانی و نتیجه‌محور باشد، به نشست‌های رسمی و اداری محدود شد و بسیاری از نقاط مهم و مساله‌دار شهر از قلم افتادند.
یکی از نخستین جاهایی که می‌بایست در این سفر مورد بازدید قرار می‌گرفت، قلعه سنگ سیرجان بود. جایی که سال‌هاست میان شهرداری، میراث فرهنگی و سایر دستگاه‌ها پاسکاری می‌شود و منبر سنگی آن هر روز فرسوده‌تر از گذشته در برابر چشم مردم ایستاده است. مکانی باستانی که محل شهر قدیمی سیرگان بوده و حالا نیاز به تامین بودجه برای حفاری باستان شناسی، ایجاد موزه در محل و امکانات مورد نیاز برای گردشگری دارد اما نه تنها فراموش شده که حتا به مرور راه ورود به این سایت تاریخی نیز به خاطره‌ی محاصره‌ی باغ‌ها و کارگاه‌ها دارد مسدود می‌شود!
همچنین یخدان‌های تاریخی سیرجان، که زمانی شاهکار معماری کویری در ذخیره‌سازی یخ بوده‌اند، امروز با ترک‌ها و فرسایش جدی روبه‌رو هستند. بازدید از این بناها می‌توانست ضرورت مرمت فوری‌شان را به مقامات یادآور شود.
دیگر نقطه مغفول، کاروانسراهای تاریخی مسیر سیرجان – بافت بود. این بناها می‌توانند به ایستگاه‌های گردشگری و فرهنگی تبدیل شوند، اما سال‌هاست در بی‌توجهی رها شده‌اند. حضور معاون وزیر در این کاروانسراها می‌توانست نقطه آغازی برای احیای آن‌ها باشد.
از سوی دیگر، شهر جهانی گلیم سیرجان نیز سزاوار توجه ویژه بود. هنرمندان و بافندگان گلیم مدت‌هاست با مشکلات بازار فروش و نبود حمایت جدی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. بازدید مستقیم از کارگاه‌های گلیم‌بافی و گفت‌وگو با هنرمندان می‌توانست پیام روشنی از اهمیت این برند جهانی به همراه داشته باشد.
سفر مسوولان بلندپایه اگر صرفاً به جلسات اداری ختم شود، دستاورد چندانی برای میراث و مردم نخواهد داشت. آنچه امروز سیرجان نیاز دارد، نگاه میدانی، بازدید از بطن مشکلات و تصمیم‌های عملی است. کاش این سفر به جای فرصت از دست‌رفته، آغازگر فصلی تازه در توجه به میراث کهن و ارزشمند سیرجان می‌شد.