شوراي عالي شهرسازي ايران احتمال فرونشت زمين را پشت گوش انداخت و جواز ساخت وساز روي زون آب‌هاي زيرزميني سيرجان را صادر کرد!
مصوبه‌اي عليه تنها منبع آب شرب سيرجان!
با آنکه سيرجان خشک‌سالي را تجربه مي‌کند و حتا زنگ خطر تغيير اقليم به صدا درآمده و اين به معناي تثبيت وضعيت خشکي بيش از پيش آب و هواي کويري سيرجان است، با اين وجود مشخص نيست که چرا تصميمات کلان همچنان نگاه به آينده ندارد و همچنان کوته‌بينانه تصميم‌گيري مي‌شود؟!
طبق مصوبه شوراي‌عالي شهرسازي و معماري ايران؛ 104 هکتار از اراضي براي اجراي طرح نهضت ملي مسکن به محدوده شهر سيرجان الحاق مي‌شود. شوراي‌عالي شهرسازي و معماري ايران با الحاق 104 هکتار اراضي به محدوده شهر سيرجان موافقت کرده و مقرر شد تا طرح تفصيلي اراضي با واحدپذيري 6 تا 7 هزار واحد و تامين سرانه‌هاي خدماتي با رعايت 6 شرط به تاييد کميسيون ماده 5 استان برسد. به گزارش خبرنگار پايگاه خبري وزارت راه و شهرسازي، دبير شوراي عالي شهرسازي و معماري ايران در مکاتبه با فداکار استاندار کرمان، مصوبه شورا را با موضوع مغايرت اساسي طرح شهر سيرجان-الحاق اراضي نهضت ملي مسکن، ابلاغ کرد. بر اساس اين مصوبه، شوراي‌عالي شهرسازي و معماري ايران در جلسه مورخ 20 شهريور 1402 مصوبه مورخ 4 شهريور 1401 شوراي برنامه‌ريزي و توسعه استان کرمان در خصوص الحاق حدود 104 هکتار اراضي دولتي به محدوده شهر سيرجان براي طرح نهضت ملي مسکن، را با توجه به صورتجلسه مورخ 18 شهريور 1402 کميته فني شماره يک مورد بررسي قرار داد.
در اين مصوبه ضمن تاکيد بر ضرورت حل مشکل مالکيت زمين‌ها حل شود. زمين‌هايي که انگار در محدوده نيروي دريايي هستند زيرا در همين مصوبه بر ضرورت حفظ حريم مسير منتهي به فرودگاه و شهرک صنعتي شماره 2 تاکيد شده است!
اين درحالي است که در يک تناقض کامل در مصوبه به استعلامي از وزارت نيرو و شرکت آب منطقه‌اي نيز استناد که گواهي بر عدم وقوع اين قسمت (104 هکتار) از پلاک مربوط در زون آب شرب شهر است درحالي که در جاي ديگر مصوبه به صراحت اعتراف شده است که: «با توجه به اينکه بخش‌هاي وسيعي از اراضي واقع در شمال شرق شهر (از جمله اراضي پيرامون راه آهن و بخشي از اراضي نيروي دريايي) بر زون آب شرب شهر واقع مي باشد، لازم است از استقرار هرگونه کاربري و فعاليت در اين عرصه ها با توجه به اخلال جدي در تغذيه طبيعي آبخوان خودداري شود.»!
موضوع متاقض و متجانس و در عين حال مضحک ديگر در اين مصوبه هم اين است که از يک طرف به گزارش مرکز تحقيقات راه و مسکن و شهرسازي در تير ماه 1401 استناد شده مبني بر امکان احداث مسکن در اين اراضي با توجه به نرخ نسبتاً پائين فرونشست و سپس با الحاق اراضي فوق به محدوده شهر سيرجان موافقت کرده اما در عين حال در يک پارادوکس عجيب در همين مصوبه خطر فرونشست را جدي دانسته و تاکيد شده است: «با توجه به محدوديت‌هاي شديد سيرجان در توسعه افقي خصوصا در مواجهه با پديده بسيار جدي فرونشست و تعدد متقاضيان احراز صلاحيت شده، اين اراضي عملا تنها فرصت توسعه افقي شهر است که شرايط فني و شهرسازي لازم براي توسعه شهري را دارا هستند.»!
خطر فرونشست که به اقرار خود همين مصوبه با توجه به وجود حريم حريم قنوات متروک متداخل با اراضي بيش از پيش هم هست به ويژه که اگر خبرهاي سال‌ها گذشته پيرامون هندوانه‌کاري خاموش در آن منطقه از شهر هم صحت داشته باشد که ديگر وضعيت آن منطقه از نظر احتمال فرونشست، بغرنج‌تر خواهد بود.
جالب‌تر آنکه در همين مصوبه به کمبود شديد منابع آب شهر سيرجان اشاره شده و به نقل از وزارت نيرو تاکيد شده است: «هرگونه تامين آب براي استقرار جمعيت در اراضي الحاقي، صرفا از طريق مديريت مصرف منابع آب شرب شهر امکان پذير خواهد بود. بنابراين، ضروري است بارگذاري در اين اراضي با رعايت تمامي ملاحظات لازم متناسب با نياز بالقوه موجود انجام شود.»
به درستي مشخص نيست چه کساني پشت چنين تصميماتي هستند هرچند آشکار است که منفعت‌شان چيست. اما از آنجا که در اين ماه‌ها و سال‌هاي کاهش بارندگي و در شرايطي که خبر مي‌رسد ذخيره باقي مانده‌ي آب سد تنگوييه به عنوان منبع اولي و اصلي آب شرب شهر تنها 9 درصد است، و در اين شرايط تنها منبع باقي مانده براي تامين آب شرب شهر سيرجان همين سفره آب زيرزميني است، پس چرا اينگونه با آينده‌ي يک شهر بازي مي‌شود؟ چرا در اين مصوبه با وجود علم به بغرنج بودن شرايط دشت سيرجان باز هم جواز چنين کاري داده شده است؟! چگونه قرار است از احتمال هرگونه درز آلودگي به سفره آب زيرزميني جلوگيري شود؟ مسئولاني که هنوز مشکل شهرک برق و نيروگاه سيکل ترکيبي را که بر روي زون آب شهر هستند، حل نکرده‌اند، چرا مي‌خواهند مشکلات سيرجان را صدچندان کنند؟
در متن مصوبه چرا پيرامون احتمال نشست زمين در اين منطقه گوشزد شده اما از کنار آن بي تفاوت گذر شده است؟! علت اين سهل‌انگاري چيست؟ خانه سازي در چنين محدوده‌اي چقدر ريسک دارد و آيا بازي با جان و مال انسان‌ها نيست؟ چرا با وجود موارد مشابه گزارش شده از شهرهايي مثل يزد و حتا وجود مواردي کوچک در اطراف ريل راه آهن در سال‌هاي گذشته، باز هم خطر احتمال نشست زمين در دشت سيرجان جدي شمرده نمي‌شود؟ فقط براي اينکه افرادي حقيقي مي‌خواهند زمين بفروشند!؟ منافع جمعي تا کي فداي منافع فردي و گروهي مي‌شود؟ همه‌ي اين‌ها پرسش‌هايي است که بهتر است مسوولان به آن پاسخ بگويند و شوراي شهر و مهمتر از آن فرمانداري و شخص فرماندار به اين موضوع ورود کند و در اين زمينه پاسخگوي افکار عمومي مردم سيرجان باشند.